اولاف شولتز، صدراعظم جدید آلمان کیست؟ - RT در فرانسه

رئیس دولت جدید آلمان که رسماً در 8 دسامبر توسط بوندستاگ انتخاب شد، دارای مشخصات نسبتاً سختگیرانه و روانی است که مانع از رسیدن او به بالاترین مسئولیت های خود پس از دوران حرفه ای در حزب سوسیال دموکرات نشد.

اولاف شولز سختگیر که گاهی اوقات «مسلسله» نامیده می شود، که مدت ها مورد محبوبیت حزب سوسیال دموکرات نبود، به لطف تجربه او به عنوان وزیر و نماینده منتخب محلی، از آنگلا مرکل در راس آلمان به دست گرفت. مرکل در سن 63 سالگی در واقع در 8 دسامبر توسط بوندستاگ به عنوان صدراعظم بزرگترین اقتصاد اروپا در پایان یک بهبود باورنکردنی انتخاب شد. او با حمایت PSD، سبزها و لیبرال ها، رای 395 از 736 نماینده بوندستاگ را به دست آورد. در جریان محاکمه، او مجبور شد برای دریافت «سند انتصاب» به اقامتگاه فرانک والتر اشتاین مایر، رئیس جمهور جمهوری فدرال برود. PSD او که اخیراً در حال مرگ توصیف شده است، پیوسته در انتخابات پارلمانی در ماه سپتامبر پیروز شد و موفق شد ائتلافی بی سابقه با سبزها و لیبرال ها ایجاد کند.

او گفت: «تجسم ملال در سیاست اشپیگل

او از سبک گرد مرکل الهام گرفت، تا حد تقلید در ژست ها، تا جایی که روزنامه چپ آلمانی Taz به عنوان «نوعی» صدراعظم معرفی شد. با این حال، اولاف شولتز توانست خود را تثبیت کند در حالی که برای خود آلمانی ها نسبتاً ناشناخته باقی مانده بود. اولین بیوگرافی صدراعظم آینده تنها در 6 دسامبر در آلمان منتشر شد، زمانی که اولاف شولز چندین بار وزیر و شهردار سابق هامبورگ، دومین شهر کشور بود.

توصیف شده توسط اشپیگل اولاف شولز به عنوان «تجسم ملال در سیاست» از دهه 1970 همه سطوح کنش عمومی را پشت سر گذاشته است. او در 14 ژوئن 1958 در اسنابروک از پدری تاجر دوره گرد و مادری بی خانمان به دنیا آمد، در سال 1975 به جنبش جوانان قدرتمند SPD، جوسوس پیوست. دوره ای که در آن موهای بلند می پوشد، ژاکت های پشمی می پوشد و در بسیاری از تظاهرات صلح طلبانه شرکت می کند. در همان زمان، اولاف شولز در رشته حقوق تحصیل کرد و در سال 1985 یک شرکت حقوقی با تخصص در قانون کار افتتاح کرد. به ویژه، او در موارد متعددی از کارمندان خود دفاع کرده است، از اتحاد مجدد آلمان در سال 1990 تا خصوصی سازی و تجزیه شرکت ها از آلمان سابق.

کار او واقعاً با ورود گرهارد شرودر سوسیال دموکرات به دفتر آغاز خواهد شد. اولاف شولز که در سال 1998 به عنوان معاون انتخاب شد، در سال 2002 دبیر کل حزب سوسیال دموکرات شد. لحن یکنواخت او لقب "Scholzomat" را برای او به ارمغان آورد، شوخی که او دوست نداشت. کسی که تضمین می کند «بیشتر از آنچه مردم فکر می کنند بخندید»، از من همیشه سؤالات یکسانی پرسیده شده است و همیشه پاسخ های یکسانی به من داده شده است. "من هوشیار، عمل گرا و مصمم هستم. او اخیراً به این هفته نامه گفت، اما چیزی که باعث شد من وارد سیاست شوم، احساسات بود. آب و هوا، از "جامعه ای عادلانه" دفاع می کند که در آن "هرکس چشم اندازهای خوبی در زندگی خود دارد."

جناح راست SPD

آزادسازی بازار کار در کشوری که در آن زمان به عنوان "مرد بیمار اروپا" شناخته می شد، چپ آلمان را از هم جدا کرد و شکست گرهارد شرودر از آنگلا مرکل در سال 2005 را تسریع کرد. در سال 2007، اولاف شولز وزارت ایوب را بر عهده گرفت. در سال 2011، این بولیمیک سیاسی - پیشینه همسرش بریتا ارنست، وزیر آموزش در منطقه براندنبورگ - شهردار هامبورگ شد. او سیاست بلندپروازانه ای را در مورد مسکن اجتماعی و دوران کودکی در پیش می گیرد، اما نشان می دهد که برای بودجه عمومی هزینه می کند.

با این حال، در سطح فدرال، او به عقیده خود پایبند است: "ما فقط آنچه را داریم می دهیم." در سال 2018، اولاف شولز از سمت خود ولفگانگ شوبله، دموکرات مسیحی ارتدکس، که مدیریت مالی انعطاف ناپذیرش را ادامه داد، جانشین ریاست وزارت دارایی قدرتمند شد. موقعیت میانه رو او به به حاشیه راندن او در خود PSD کمک کرده است، تا جایی که در سال 2019 فعالان او را از ریاست جمهوری برکنار خواهند کرد. با این حال، اولاف شولز بدون تردید موفق شد از همه‌گیری نجات پیدا کند و از حوض بودجه خارج شود و "بازوکا" را از مخارج عمومی حذف کند. علیرغم رد سال 2019، SPD، یکی از قدیمی ترین احزاب اروپا، علیرغم موارد متعددی که حرکت آن را به سمت امور مالی لکه دار کرده است، از رنگ خود دفاع کرده است.

در راس ائتلاف بی‌سابقه‌ای از سوسیالیست‌ها، سبزها و لیبرال‌ها، مدیریت از سرگیری همه‌گیری کووید-۱۹، که به‌ویژه آلمان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، نیز یکی از اولین چالش‌ها برای صدراعظم جدید و دولت او خواهد بود. اعلام انتصاب کارل لوترباخ در وزارت بهداشت واکنش‌های ویژه‌ای را برانگیخته است: این اپیدمیولوژیست که از واکسیناسیون اجباری و اقدامات سخت‌گیرانه بهداشتی حمایت می‌کند، به‌ویژه توسط جنبش‌های مخالف محدودیت‌های بهداشتی مورد انتقاد قرار گرفته است.