بهترین نوع پرکردگی کدام است؟

بهترین روش برای صاف کردن دندان ها می باشد، کاهش خطرات لثه ای، روشی تضمینی برای صاف کردن دندان ها، پایین بودن خطر آسیب به دندان ها و مهمترین مزیت آن راحتی در تمیز کردن دندان ها می باشد. مقدار پوسیدگی دندان به حدی باشد که نتوان آن را با چند ترمیم کوچک یا ترمیم بزرگ تر بدون خطر شکستن اصلاح کرد، لازم است دندان بعد از برداشتن قسمت پوسیده، روکش گذاری شود.روکش دندان ممکن است از جنس چینی، فلزی یا ترکیبی از هر دو باشد. این دو ماده هر کدام در موارد خاصی تجویز میشوند و نمیتوان در مورد ارجحیت هر کدام از آنها نسبت به دیگری حکم قطعی صادر کرد. زمانی که حداقلی از بافت دندانی جهت گیرِ ماده ترمیمی وجود دارد، می توان بسته به شرایط دندان و محل قرارگیری آن، از آمالگام و یا کامپوزیت، برای بازسازی و یا بیلداپ دندان استفاده نمود. در واقع میزان باقی مانده دندان آسیب دیده به اندازهای کم و نامناسب است که امکان اتصال و گیر مواد ترمیمی به آن وجود ندارد. عفونت ممکن است باعث ناراحتی و درد شدید شود که ممکن است به طور مستقیم یا غیرمستقیم روی کودک شما متخصص ترمیم دندان گرگان نیز تأثیر بگذارد. این میتواند باعث ایجاد فضا بین فیلینگ و دندان شود و یک محیط مناسب را برای رشد باکتریها به وجود میآورد و در نهایت باعث ایجاد پوسیدگی ترمیم دندان با داروی گیاهی جدید شود. کامپوزیتهای نسل جدید علاوه بر تنوع رنگی زیاد که امکان بازسازی دندان را در لایههای مختلف و مشابه با رنگ دندان به وجود آوردهاند، بهبود قابل توجهی نیز در استحکام فشاری و خمشی نشان دادهاند که موجب عملکرد عالی آنها در نواحی تحت فشار شده است. در این موارد باید گفت که عدم وجود درد نباید مانع از مراجعه شما برای معاینه و اتخاذ تصمیم تخصصی در مورد نیاز به درمان شود. استفاده از دهان شویه پس از مسواک زدن توضیح نمیشود زیرا فلوراید موجود در خمیر دندان را از بین میبرد در عوض باید مقدار اضافی خمیر دندان را تف کنید. باید حداقل یک بار در روز از نخ دندان استفاده کنید. پر کردن دندان با استفاده از این ماده حساسیت دندانی را گاها افزایش میدهد چرا که فلز به کار رفته با تغییر دما واکنش نشان می دهد. در بعضی از موارد متاسفانه این شکستگی آنقدر عمیق است که درمانهای بعدی را غیرممکن ساخته و دندان به ناچار باید کشیده و خارج گردد. روکش زمانی درمانی مناسب محسوب میشود که بافت دندانی به میزان زیادی از دست رفته و شرایط به گونهای است که امکان بازسازی دندان با کمک مواد ترمیمی (به طور مستقیم در مطب دندانپزشک) وجود ندارد. برخلاف روکش دندان که بافت دندانی باقیمانده به میزان بسیار زیادی (۱٫۵ تا ۲ میلیمتر دور تا دور دندان) باید تراش بخورد، در بیلداپ دندان ها تقریبا تمامی نسج باقیماندهِ دندانی حفظ میگردد و تراش تنها محدود به کوتاه کردن دیوارههای ضعیف دندان است که در نهایت توسط ماده ترمیمی پوشش داده میشوند .